Ich, kilkunastodniowy, pobyt w Polsce związany jest z relacjami jakie utrzymują z Donną i Arkiem Delikami. To, mieszkające w Kutnie, chińsko-polskie małżeństwo zaangażowane jest na co dzień w duszpasterską pracę w ramach Kościoła zielonoświątkowego. A z Kutna do Gostynina nie jest tak daleko…
Gostyniński wieczór przebiegający pod hasłem „Między kulturami, czyli Chinki o Chinach” miał swoje atrakcje w postaci, przygotowanych przez gości z Hongkongu, prezentacji poświęconych chińskiej kuchni, zróżnicowaniu etnicznemu Chin czy niezwykłej sztuce pisania. Urozmaiceniem prelekcji były chińskie pieśni wykonane na żywo o bogatej treści nawiązującej do Bożej miłości wobec człowieka. Na koniec spotkania można było skosztować różnych gatunków herbat, spróbować sił w sztuce kaligrafowania i zmierzyć się z zagadkami, których zadawanie wpisuje się w chińskie tradycje noworoczne.
Sam miałem przywilej spędzić trochę więcej czasu z chińskimi gośćmi, w tym jako kierowca busa, którym podróżowaliśmy na trasie Kutno-Gostynin. Pomimo moich niedociągnięć językowych (ach ten angielski!) trochę rozmawialiśmy. Zainteresowała mnie historia Kościoła chrześcijańskiego, z którego wywodzi się pięć z sześciorga wizytujących Gostynin Chinek. Początki tego Kościoła sięgają połowy XIX wieku, kiedy do Chin przybyli przedstawiciele szwajcarskiej misji „Basel Mission”, aby nieść Dobrą Nowinę o Chrystusie ludowi Hakka, zamieszkującemu prowincję Guangdong w południowo-wschodnich Chinach. Bazą tej pracy misyjnej stał się Hongkong. Pionierem misji wśród Hakka był, pochodzący ze Szwecji, Theodore Hamberg (1819-1854). Hamberg został wysłany do Chin w 1846 roku, aby prowadzić pracę nad dialektem Hakka. Miejscem działalności była jednak nie tylko prowincja Guandong, ale także Hongkong, gdzie 13 kwietnia 1851 roku miał miejsce pierwszy chrzest. W 1860 r. na wyspie Hongkong utworzono szkołę dla dziewcząt, a w 1867 roku powstał kościół, który stał się centrum misji „Basel Mission” w Chinach i jest dziś znany jako Kościół Kau Yan. Kościół założył, współpracujący z Theodorem Hambergiem misjonarz niemieckiego pochodzenia, Rudolf Christian Friedrich Lechler (1824-1908).
Kościół Kau Yan nawiązuje do reformacji protestanckiej nurtu luterańskiego i kalwińskiego. Częścią jego doktryny są luterańskie księgi wyznaniowe, takie jak „Konfesja augsburska” (1530), „Mały katechizm Lutra” (1529) i „Formuła zgody” (1577) oraz, reprezentujący doktrynę teologiczną reformowanego chrześcijaństwa, „Katechizm Heidelberski” (1563).
Obecny budynek Kościoła Kau Yan w Hongkongu (na zdjęciu poniżej), ukończony w latach 30. XX wieku, został uznany za dziedzictwo kulturowe i podlega ochronie prawnej.
XIX wiek był okresem, kiedy na terenie Chin kwitły misje chrześcijańskie – protestanckie. Z misyjną służbą wśród mieszkańców tego kraju łączą się takie znane nazwiska jak Hudson Taylor (zwany apostołem Chin), Robert Morrison – pionier tłumaczenia Biblii na język chiński (starokantoński), Jonathan Goforth (pierwszy misjonarz kościoła prezbiteriańskiego w Chinach), C.T. Studd, Emily Blatchley (pionierka misji wśród samotnych kobiet) i wiele innych.
Choć w niesprzyjających warunkach Kościół chiński wciąż się rozwija. Szacuje się, że Chiny zamieszkuje między 80 a 130 milionów chrześcijan. Obecny czas dla wyznawców Chrystusa w „Kraju Środka” nie należy do najłatwiejszych. Organizacje zajmujące się prześladowanym Kościołem donoszą o nasilających się aktach przemocy wobec chińskich chrześcijan. W 2017 roku Xi Jinping – Przewodniczący Chińskiej Republiki Ludowej – powiedział, że religie niedostosowane do ideałów komunistycznych stanowią zagrożenie dla rządu tego kraju, a zatem muszą stać się bardziej „zorientowane na wzór chiński”. Wielu przywódców Kościoła poddawanych jest różnym formą dyskryminacji, niszczone są budynki kościelne.
Przebywające w Gostyninie Chinki z Hongkongu, inaczej iż mieszkańcy Chin kontynentalnych, mogą się cieszyć wolnością religijną. Działalność chrześcijan w Specjalnym Regionie Administracyjnym Hongkong nie napotyka na trudności. Choć wolność religijna, jako jedno z podstawowych praw i wolności człowieka, znajduje swoje umocowanie w prawie międzynarodowym, to jednak nie wszędzie można z niej korzystać. Muszę uznać za przywilej zamieszkiwanie w państwie, gdzie w ramach wolności wyznaniowej gwarantuje się wspólnotom religijnym możliwość swobodnego działania i podejmowania różnych inicjatyw na polu socjalnym, charytatywnym i edukacyjnym.
„Wolność, kocham i rozumiem” oraz doceniam.
Poniżej kilka zdjęć z gostynińskiego portalu gostynin.info https://gostynin.info/informacje/chiny-w-pigulce-spotkanie-w-mch-zdjecia/galeria
